Een pelgrimstocht van 2 dagen klinkt als een contradictie. Toch werkt het…. Afgelopen jaar liep ik zelfs 1 dag met een groep. Ook dat leverde verassende inzichten op. Hieronder een impressie.
Voor wie geïnspireerd raakt, stuur mij een mail. Er zijn plannen voor een tocht met open inschrijving…….
Terwijl ik de evaluatieformulieren lees, krijg ik een grote glimlach op mijn gezicht. Wat een mooie dagen waren het. Een van mijn beste werkervaringen ooit. Met 12 mensen op zoek naar wie zij zijn, wat hen energie geeft en waar zij over 3 jaar willen staan. “Ik heb er enorm veel aan gehad”, lees ik. “In zo’n paar dagen gaat de puzzel op eens kloppen. Ik voel me energiek. Dit is echt wie ik ben en wat ik wil en ik ga het allemaal echt doen ook!”
Wat een feest om samen met deze groep door dit proces te gaan. Iedereen komt aan met een vraag. Wat ze met elkaar gemeen hebben, is dat ze allemaal op een bepaalde manier op een kruispunt staan. De een opereert te veel op de achtergrond en wil meer zichtbaar worden, de ander werkt als wetenschapper en is aan keuzes toe. De derde leeft te veel vanuit zijn ratio en wil zijn gevoel meer mee laten doen. De vierde wil een carrièrestap formuleren. De vijfde weet eigenlijk niet goed wie ze is en wat ze wil. Ook ik zelf neem mijn eigen vraag mee ‘hoe verbinding nou echt werkt’.
Er ontstaat snel een open sfeer. We wandelen in gesprek aan de hand van opdrachten, waarin ze elkaar challengen de diepte in te gaan. En afwisselend lopen we stukken in stilte. Dat is voor sommigen even wennen in het begin, maar naar mate de dagen vorderen wil bijna iedereen steeds langere stilte-stukken. Wat lekker om dit je zelf te gunnen. Even weg uit de hectiek van het dagelijkse leven naar waar je je zelf en je antwoorden vindt.
Het hotel is een plaatje. Met een prachtig uitzicht over de vallei. We eten heerlijk en ’s avonds gaat het onderzoek weer verder. Wonderlijke dingen gebeuren er. We maken mee dat iemand opeens ziet dat zij heel veel energie heeft, die nergens naar toe gaat en dat ze eigenlijk heel goed weet wat ze met die energie wil. We maken mee dat iemand boos wordt om feedback en de ochtend er na beseft dat die boosheid precies was wat hij nodig had om verder te komen. We maken mee dat iemand beseft dat ze al haar kracht stopt in dingen organiseren voor anderen en dat ze zich realiseert dat ze daarmee op gaat houden en het haar taak is om de daadkracht van anderen te versterken. Wat een verademing voor haar. Ze blijft de rest van de dagen van oor tot oor stralen.
Op de middag van de tweede dag heeft iedereen zijn persoonlijke LEVENSKOMPAS in concept al redelijk op papier. We dagen elkaar uit concrete stappen geformuleerd worden die men echt gaat zetten richting van de in deze dagen geformuleerde persoonlijke missie en het ‘Big Audacious Hairy Goal’.
Terwijl ik toch al heel erg lang coach ben, ben ik verwonderd over vrijwel iedereen in deze korte periode echt zijn essentie weet te verwoorden en de groep daarmee weet te raakt. Er zijn ontroerende momenten, aha-gevoelens en kwartjes die vallen. Op mijn visitekaartje staat ‘what the world needs is people who have come alive’. Wat voel ik die hier die vitaliteit!
We zijn 2 dagen op pad en het voelt als alsof we elkaar heel goed kennen. Een stevige basis voor een Persoonlijk Leiderschapsprogramma.
Ik lees weer verder in de evaluatieformulieren: ‘Dat ik er nu 25 jaar voor nodig had om achter mijn dromen te komen’, schrijft iemand. ‘Ik voel me dankbaar. Schrijft een ander.’ Niet alleen voor wat er nu al is maar met name voor wat er nog komen gaat’. ‘Dat geldt ook voor mij. Ik ben dankbaar dat ik dit werk mag doen. Door mijn eigen ervaring weet ik hoe lastig en belangrijk het is om jezelf echt te kennen en als uitgangspunt te nemen van te maken keuzes. Het antwoord op mijn eigen vraag ‘hoe verbinding nu echt werkt’, vind ik op een lege verpakking van Redbull in de berm. SUGARFREE.